Kaybolmak anı..

Bazen kayboluyorum kendi icimde .. Mutluluğu arıyorum ,huzuru arıyorum .. Buluyorumda ama anında mahvediyorum butun güzellikleri! Neden ? Neden bu sorunun cevabını veremiyorum kendime ? Neden canımı ,her seyimi uzup bende kahroluyorum sonra .. O kadar ifadesizim ki suan! Ne desen bos kızım diyorum .. Ne desen boş. Onun kafasında da benim kafamda da aşamadığımız seyler var sanki .. Birbirimizi kırmak icin kullandığımız. Sanki canımızı yakinca gecmis siliniyormuş gibi yavaş yavaş .. Ya da bana oyle geliyor ve rahat batıyor bana ona ! Canım acıyor benim! Boyle taa en derinden ,butun hücrelerim de hissediyorum bu acıyı . Kanım yakarak dolaşıyor sanki damarlarımda .. Çünkü sen bugun bana oyle bir baktın ki! Oyle değersiz oyle anlamsız hissettim ki senin yanında kendimi! Yavaş yavaş yanıyor icim ,yok olmakta! Ben küçük bir kızım hala aslında! Elimden tutsa bana yol gösterse istiyorum birisi! Bu sen ol istiyorum ,elimi tut ve bırakma istiyorum ! Bazen oyle icimde hissediyorum ki sensizliği ,sensiz kalmanın ağırlığını .. Ben bu yükü tasiyamam! Taşınmaz ki ,olmaz ! Aklım ruhum bedenim ,izin vermez ki buna . Yok olurum ! Dua ediyorum bol bol .. Elimden başka bir şey gelmiyor çünkü ,kelimeler cok bos ,çaresizim ! Ve bu çaresizlik düşürüyor omuzlarımı! Sadece sarılsan bana ve kapansa konu ..