Odama çekilmiştim yine .. Hem yalnızdım,hem de bir o kadar kalabalik! Müziğimi açıp ,penceremden gökyüzünü izlemeye daldım! Cok karanlıkti bu gece,odamı aydınlatan ay ışığım , bakışlarımı süsleyen yıldızlarım bulutların arkasına saklanmıştı .. Beni icine çekmek isteyen bir karanlık vardı sanki karşımda .uzunca bir süre zifiri karanlığın icinde kaybolup gitmisim.. Yanaklarımin islandigini farkettim Birden.. Dalıp gittiğim yerden ,O'nun yanından biranda odama geri dönmüştüm! Ve kalbim ağır gelmeye basladi vücuduma .. Nasil bir şeydi bu boyle?! Nasil oluyordu da beni hala uzmesine izin verebiliyordum! Kalbime soz geçirmek neden bu kadar zordu! Bitti ve gitti .. Arkasında ne bıraktığını o hic onemsememisken,ben suan bile nasil oldugunu ,neler yaptigini ,mutlu olup olmadıgını neden merak ediyordum .. Sakladigim kutusundan kacip,düşüncelerime karışıyordu
umudum.. Acaba çıkıp geri gelir miydi birgun.. Hani o hic beklenmedik anlarda ,tek bir sözde ,tek bir bakışta aklıma gelip beni darmaduman edip,kalbime acıyı yerlestiriyordu ya .. Bir gun gercekten gelip yüzüme bir tebessüm kondurur muydu acaba ? Hala bunu nasil isteyebiliyordum! Belki butun suc ,icimden bir turlu söküp atamadigim seydeydi.. İcimdeki sey,tariflere sığmayacak kadar kocaman bir sevgiydi .. Ben onu yok etmeye calisirken,cok zamansız ,aniden ,karsima cikip kendini bana hatırlatacak kadar da acimasizdi bu sevgi evet ! .. Kalbimde cok gizlilerde kalmis ,herkesten sakladığım yerlerde oyle depremlere neden oluyordu ki .. İç cekislerim ,dalıp dalıp gidişlerim,gözlerimde ki o arayış .. Yeri dolmayacak bir sevginin boşluğundaydim sanki !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder