bilmiyorum ki bu nasil bir sey gercekten.. sevmek mi? ilgiyi geri istemek mi? ozlemek mi? bi boslugu doldurma cabasi mi? bir ugras mi ? butun bu sorular kafami kurcalayip duruyor.acaba bir insan gercekten kaybedince mi anlar kaybettigi kisinin degerini? ozaman mi farkina varir aslinda sevdiginin? ne zaman emin olur insan kendinden? bu kadar dis faktor varken nasil emin oldugundan emin olabilirsin ki zaten.. of ayni konu hakkinda ne cok farkli dusunce , fikir ve cozum var demi? ve bir o kadar da 'dogrular'..ama onemli olan o dogrunun kime ve neye gore olduqu.. herkesin hayat rotasi baska.ve o rotaya bagli olarak sekillenen dogrularida.. ama bizler basen o dogrulari kabullenip, cok buyuk hatalar yapabiliyoruz. neden kendi dogrularimizi aramak ve bulmak bu kadar zor ki ? neden hep bi endise, hep bi merak.. acaba? bu soruyu her kosulda soruyorz sanirim. su ne dusunur ,bu ne dusunur..ne kadar topluma bagli yasiyoruz aslinda soyle bi baktigimda.tabiki topluma , sosyal yasantimiza ozen gostermeliyizde nedir insanlardaki bu baskalarina merak? neden hayatimizi sadece kendi dogrularimizi kurup, sadece o yorungede kendimizi merak ederek yasamiyoruz? hep bu etmenlerden dolayi, bi olayla karsi karsiya kaldiqimizda hep bi baskasindan fikir alma geregi duyuyoruz ve bizi ikna etmesini bekliyorz.evet iste budur! deyip cikamiyorz isin icinden, aslinda senin coktan aldiqin karari baska birinin sana soyleyip onaylamasi rahatlatiyor illaki seni...
cok karistirdim sanirim duygu ve dusuncelerimi. bu konular kafamin icinde hep, birbiriylede baglantili birden spontan bi sekilde anlattim iste hepsini.. birisi var biliyor musun? aklimi fazlasiyla mesgul ediyor ve bende kendimden emin olamiyorum =) komik degil mi? pof ama benim derdim mesafelerle aslinda.. cidden merak ediyorum, mesafeler gercekten engel mi ki? hic gormemis, hic tanismamissan gercek hayatta ,tabiki engel! ama ya tanistiktan sonra? beklemeye deger mi ? bu sorularmin cevabini kendi icimde bulmaliyim sanirim, tipki kendi dogrularim gibi;) ..
ama su var ki, hayat ,ertelemek icin oldukca kisa bi surec..yarinin neyi yada ne getirecegini bilemeyecegimize gore, neden hep bi ama ve keskelerle yasamaya mahkum ediyoruz ki kendimizi?bence her gunu dolu dolu yasamali insan, ve her seyide sevmeli...hayati bi amac olarak degilde bi arac olarak gormeli belkide..
neyse sanirim oldukca sktim bu yazimla sizi.. sizi diyorum ama , kendi kendime yazip, kendime okuyorum:) .. olsun yinede burda bi son verip, uykuma donmek istiyorum. dusunmem gereken birisi var:)
iyi geceler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder